به نام خداوند هدایتگر.. همه شما به عنوان موجودات خالق، تنها یک راه برای رشد ظرف وجودتان دارید و آن هم تجربه‌ی خواسته‌های تان است. خواسته‌هایی که در مسیر علایق تان می‌شناسید و به سمت تجربه‌شان حرکت می‌کنید که این موضوع بزرگترین سرمایه گذاری روی خودتان است. آدمهای زیادی به خاطر باورهای محدودکننده و بی ایمانی، هیچ خواسته و هدف مشخصی در زندگی‌شان ندارند، چه برسد به اینکه بخواهند آن خواسته را تجربه کنند.
آنها درگیر مسائل روزمره خود و درگیر تکرارهای بی پایان شده اند و به همین دلیل به هر چیزی فکر می کنند به جز رشد دادنِ ظرف وجودشان از طریقِ تحقق و تجربه‌ی خواسته های شان.
نکته مهم این است که سرمایه‌گذاری روی خودتان از تجربه‌ی خواسته ها و اهداف بزرگ شروع نمی شود، بلکه از خواسته‌هایی که فاصله‌ی فرکانسیِ کمتری با آنها دارید شروع می شود. همان خواسته‌هایی که به خاطر رسیدن به خواسته‌های بزرگتر یا حداقل تا زمان رسیدن به آن خواسته ها، آنها را بی‌ارزش می‌دانید و تجربه آنها را به تعویق انداخته اید.
طبق قانون، تجربه‌ی همین خواسته‌های به ظاهر کوچک که رخ دادنشان با شرایط کنونی ات امکان پذیر است، آرام آرام فاصله‌ی فرکانسیِ شما را با خواسته‌های بزرگتر و مهم‌تر پر می‌کند. چون آرام آرام ظرف وجودتان را رشد می‌دهد و باعث می شود ایمان شما را برای برداشتن قدم‌های جدی‌تر و تجربه‌ی رویاهای بزرگتر راسخ تر سازد.
منشأ بی‌هدفی، بی‌ایمانی است
ریشه حرکت نکردن، دست روی دست گذاشتن، به تعویق انداختن، تضمین خواستن و در یک کلام نا امیدشدن و دلسرد شدن از اینکه بخواهید برای رسیدن به خواسته هایتان قدمی بردارید، چیزی نیست به جز بی ایمانی!
نتایج زندگی شما به اندازه‌ی ایمانی که درباره امکان پذیری تحقق اهدافتان دارید، متفاوت از اکثریت جامعه می‌شود.
– بی ایمانی یعنی روی عقل انسانیِ خودتان حساب کنید که چیزی به جز تجربه‌ها و باورهای محدودکننده نیست.
– بی ایمانی یعنی سنجیدنِ چگونگیِ رسیدن به خواسته و امکان‌پذیری آن با شرایط محدودکننده‌ی این لحظه‌تان.
– بی ایمانی یعنی جدّی گرفتن نجواهای ذهن و نادیده گرفتن الهامات قلب.
– بی ایمانی یعنی اعتماد نکردن به جریان هدایتگری که نقشه راه را می بینید، مسیر را می‌شناسد و چگونگیِ رسیدن به خواسته‌تان را بر عهده گرفته است.
– بی ایمانی یعنی تقلا برای اینکه سمت خداوند را به شیوه‌ی شناخته‌ی شده‌ی ذهن محدودتان انجام دادن.
– بی ایمانی یعنی ندیدن دستان خداوند و به قول قرآن به غیب ایمان نداشتن، هدایت را نفهمیدن، روی این جریان حساب نکردن و آن را در معادله‌ی مسیر تحقق خواسته‌ها‌یت، نگنجاندن.
– بی ایمانی یعنی فراموش کردنِ وعده‌ی انا علینا للهدی خداوند. یعنی به حساب نیاوردنِ وظیفه‌ی این نیرو در هدایت قدم به قدم شما در مسیر اهدافتان و روشن کردنِ قدم بعدی پس از برداشتنِ قدم فعلی.
نتایج شما تنها زمانی متفاوت می‌شود که عزمی راسخ برای ساختنِ چنین جنسی از ایمانی به خرج دهید، روی آن حساب کنید و سکّان را به دست هدایتگری‌هایش بسپارید.
دلیل بی هدفی بی ایمانی است
جنسی از ایمانی که:
– خودش را در قدم برداشتن حتی با وجود نداستن قدم بعدی نشان می‌دهد.
– خودش را در جسارت برای گذشتن از ترس‌ها و عبور از مرز محدودیت‌هایی هویدا می‌کند که سالهاست عده‌ی کثیری از آدمها را در یک نقطه متوقف ساخته است.
– خودش را در رفتار، عملکرد و نتایج شما در برخورد با تضادهای مشابهی که اکثریت جامعه با آن روبرو می شوند نشان می دهد.
– باعث می شود زمانی که دیگران اسیر ترس و نگرانی شده اند، شما از عهده‌ی کنترل ذهن تان برآیید. زمانی که همه در حال گله و شکایت‌اند، شما سپاسگزار باشید. زمانی که همه در حال حساب و کتاب کردن، سبک و سنگین کردن و در شک و تردید ماندن هستند، شما با اطمینان حرکت کنید.
تنها چنین جنسی از ایمان است که شما را به اصل تان وصل می‌کند
خداوند تنها زمانی دستان هدایتگرش را از زمین و زمان برایتان می‌فرستد، دلها را برایتان نرم می‌کند و در مسیر اهدافتان شما را در زمان مناسب، در مکان مناسب قرار می‌دهد که این جنس از ایمان را در شما ببیند.
خداوند تنها زمانی ایده‌ها، فرصت‌ها، مشتری‌ها، بازارها و برکت‌ها را پیرامون خواسته و رویای شما شکل می‌دهد که چنین جنسی از ایمان را در عزم راسخ شما برای تحقق آن رویای تان ببیند. ایمانی که عمل می‌آورد و به جای حرف‌های قشنگ زدن، قدم‌ها را برمی‌دارد.
خداوند به عنوان انرژ‌‌ی خلاق، هدایتگر و پشتیبان، به اندازه‌ای سمت خودش را انجام می‌دهد و قدم به قدم و چشمه به چشمه چگونگیِ رسیدن به خواسته را پیش رویتان هویدا می‌کند که از ترس‌هایتان می‌گذرید و برای قدم برداشتن مصمم می شوید و جسارت به خرج می‌دهید.
زیرا قانون این است که چگونگیِ رسیدن به خواسته‌تان از دل ترس‌هایی که بر آنها غلبه می‌کنید و محدودیت‌هایی که مرزهایشان را می‌شکافید، آشکار می‌شود.
به دنبال عشق و علاقه تان بروید
ریشه‌‌ی این جنس از ایمان، جسارت و اعتماد به هدایت خداوند را جز در عشق و علاقه تان جستجو نکنید. عشق و علاقه به انجام کاری که از انجام آن آنقدر لذت می‌برید که نه خسته می‌شوید و نه گرسنه، نه نظر دیگران درباره آن علاقه برایتان مهم است و نه درباره رسیدن به نتیجه‌ی نهایی در اضطرار و نیازمندی هستید.
وقتی تحت تأثیر نتایج افراد موفق که حاصل پرداختن به علائق شخصی‌شان است، علائق خودتان را ناچیز و بی‌ارزش می‌شمارید و تلاش می‌کنید تا به جای لذت بردن از مسیر مورد علاقه‌تان، از طریق کارهایی که آنها انجام داده‌اند موفق شوید، راه را گم می‌کنید و هرگز به مقصد نمی‌رسید. زیرا نیروی انگیزاننده‌ای که می‌تواند ایمانِ راستین برای ثابت قدم بودن را در وجودت بیدار کند، تنها در علایق تان نهفته است.
بدون نیروی ایمان، هرگز راه تا آخر پیموده نمی‌شود و با برخورد به اولین مانع، قدم‌ها متوقف می‌شود و این مسیر‌های شروع شده اما پیموده نشده و به اتمام نرسیده‌ی پی در پی، آنقدر عزت نفس‌تان را نابود می‌کند و شما را به نتیجه‌ی “عطای رویاهایتان را به لقایشان بخشیدن و در بی‌هدفی زندگی کردن” می‌رساند که صورت مسئله را برای همیشه پاک می‌کنید و دیگر حتی برای علایق خودتان هم قدم بر نمی‌دارید.
مسیر خوشبختی برای شما، فقط از مسیر علایق تان می‌گذرد. پس این مسیر را در علایق دیگران جستجو نکنید. رسالت شما پرداختن به مسیری است که به آن علاقه دارید.
تنها پرداختن به علایق است که پتانسیل و قدرت دارد تا جسارت و انگیزه‌ی به اندازه‌ی کافی ماندگار و ادامه دار را در وجودتان جاری نگه دارد. انگیزه‌هایی که شما را در مسیر اهدافتان ثابت قدم و از ناامیدی در امان نگه می‌دارد و از عهده‌ی نجوای ذهنتان برمی‌آید. تنها پرداختن به علایق است که چسبیدن به نتیجه‌ی نهایی را از شما دور و لذت بردن از مسیر را نصیب شما می‌کند.
امیدوارم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید و بتوانید با استفاده از این آگاهی ها، خودتان و خدای خودتان را بیشتر باور کنید و باور کنید که هیچ رویایی، رویا نیست اگر ایمان داشته باشید..
